نفت امروز / از زمانی که کانال‌های تلگرامی دلواپسان با خوشحالی از افزایش قیمت دلار می‌نوشتند، دیری نگذشت که با‌اعلام نتیجه جلسه رؤیاهای شیرین این دوستان برای تخریب دولت به کابوسی تبدیل شد که حتی فکرش را هم نمی‌کردند.
تیتر خبر همه‌چیز را مشخص می‌کرد؛ « وزیران نفت کشورهای عضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت( اوپک) با‌کاهش سقف تولید نفت این سازمان به میزان یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز موافقت کردند.»
این خود، گویاترین اتفاق افتاده بود اما برای این‌که بدانیم این اتفاق چگونه یک پیروزی تلقی می‌شود ذکر چند نکته خالی از لطف نخواهد بود.
بر طبق پیش‌بینی‌ها، مهم‌ترین اتفاقی که می‌افتد افزایش قیمت هر بشکه نفت خام تا سقف ۵۵ تا ۶۰ دلار است که این مسئله برای ایران به‌عنوان یک صادرکننده نفت، اتفاق مبارکی محسوب می‌شود و می‌تواند با توجه به این‌که در بودجه‌بندی سال ۹۶ قیمت نفت به‌طور متوسط ۴۰ دلار پیش‌بینی‌شده است، شرایط مناسبی را در بعد ارزی متوجه اقتصاد کشور کند.
نکته‌ی بعدی که می‌توان به آن توجه کرد بحث بازگشت میزان تولید نفت ایران به قبل از تحریم‌هاست که این مسئله با‌توجه به قول وزیر نفت در ابتدای کار در مجلس گذشته نکته‌ای بسیار خوشحال‌کننده است و به‌نوعی برجام نفتی محسوب می‌شود. درحالی‌که کاهش تولید نفت در دستور اوپک قرار گرفت، ایران توانست با‌قدرت تمام تولید نفت روزانه خود را به پیش از تحریم‌ها برساند و دیپلماسی نفتی ایران را پیروز این نشست کند.
آخرین قسمت این داستان اما نکته‌ای است که کمتر به آن توجه شد. درحالی‌که کشور عربستان با تغییر افراد حاضر در رأس قدرت کارشکنی‌های بسیاری را در سال‌های گذشته متوجه جمهوری اسلامی ایران کرده بود و از هر فرصتی چه در بعد اقتصادی و چه سیاسی و حتی ورزشی برای ضربه‌زدن به ایران استفاده می‌کرد، اکنون با تصویب این توافق نه‌تنها مجبور به کاهش تولید نفت خود شد بلکه به‌نوعی با کوتاه‌آمدن در مقابل قدرت دیپلماسی ایرانی ، شکست خود را در نشست اوپک با‌قبول این توافق پذیرفت.
بی‌تردید اتفاقی که در نشست اوپک افتاد به‌همان روز منحصر نمی‌شود و مذاکرات درازمدت دکتر ظریف و بیژن زنگنه در کنار تلاش‌های تیم قوی دیپلماسی دولت منجر به این اتفاق خوب در حوزه نفت شد. اتفاقی که شاید آخرین حلقه‌اش تماس چندی قبل روحانی و پوتین بود که تأثیر زیادی بر روی آنچه در نشست سران اوپک افتاد، داشت.
کیوان حیدری
