سجاد محمودی نسب: پتروشیمی ها ارزآورترین صنایع ملی هستند که به واسطه مخازن عظیم هیدروکربوری، حاشیه امنیت اقتصادی شگرفی داشته و در این بین انتصابات پتروشیمی های نسل اول همچون پتروشیمی جم به واسطه بیلان مالی و بازوی تامین حقوق بازنشستگان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
پس از روی کار آمدن دولت جدید و انتصاب وزیرکار، عبدالرحیم قنبریان سکانداری این شرکت بزرگ را با سوابقی همچون مدیر مجتمع پلیمر آریاساسول، مدیرعامل پتروشیمی شیراز و کیمیای پارس خاورمیانه بعهده گرفت.
هم اکنون پس از استعفای دکتر عبدالملکی و در آستانه معرفی وزیر جدید، برخی رسانه ها با طرح مجدد ادعاهایی (فارغ از صحت و سقم) و حتی در بوق و کرنا کردن روال مرسوم پیگیری های حقوقی بین مجتمعی، بسیج افکار و احساسات عمومی را برای رسیدن به برخی خواسته ها در پیش گرفته اند.
به همین بهانه با یکی از مدیران عالی رتبه این شرکت راجع به ادعاهای مطرح شده گفتگویی داشتیم که مشروح آن در ذیل آمده است.
در ابتدای امر خودتان را معرفی بفرمایید.
سعید شیردل، مدیر بازاریابی و فروش و سابقاً مدیر تامین و تدارکات شرکت پتروشیمی جم هستم.
دعوای حقوقی فرسا شیمی و پتروشیمی جم به جاهای باریکی کشیده شده و دوست داریم توضیحات را از زبان حضرتعالی بشنویم.
شرکت فرسا شیمی، اتیلن را از پتروشیمی جم دریافت و محصول MEG تولید می کند و بنابر ادله خودشان (گرانی اتیلن) تولید این شرکت متوقف شده است. در کنار پیگیری های شرکت ملی صنایع پتروشیمی (NPC)، شرکت پتروشیمی جم نیز ضمن استقبال از حل این قضیه، با این شرکت مکاتبه و در کنار ارائه پیشنهاداتمان از ایشان خواسته ایم که راهکارهای خود را عرضه دارند. پیشنهاداتی که از جانب انجمن صنفی کارفرمایی و NPC جهت جلوگیری از تعطیلی فرساشیمی طی مکاتبات متعدد و همچنین در جلسه چند روز گذشته ارائه شده است شامل این سه مورد است:
- تحت تملک قرارگرفتن فرساشیمی توسط پتروشیمی جم
- حق العمل کاری فرساشیمی در ازای تولید MEG
- اخذ تخفیف در خوراک مایع دریافتی پتروشیمی جم و اختصاص آن به شرکت فرساشیمی
لازم به بیان است که پتروشیمی جم یک پلنت (کارخانه) با خوراک دریافتی مخلوط مایع و گاز (میکس یا دوال) است. این شرکت هم اکنون نفع چندانی از تولید اتیلن از کوره های خوراک مایع خود نبرده و به نوعی این نفع کم را با تولید اتیلن از کوره های گازی هم پوشانی می کند ضمن اینکه خرید اتان باقیمتی بیشتر از قیمت جهانی و تصویب دستورالعمل غیرکارشناسی تعیین کف و سقف قیمتی خرید اتان نیز حاشیه سود پتروشیمی جم را کاهش داده است تا جاییکه هم اکنون خوراک شرکت پلی پروپیلن جم (از شرکت های تابعه) را با ضرر تامین می نماید.
شرکت فرساشیمی در سنوات گذشته اتیلن قیمت پایین را به MEG تبدیل و با قیمت بالابفروش می رسانده است. کاهش قیمت MEG در سطح جهانی به واسطه استفاده از خوراک متان به جای اتان درابتدای زنجیره تولید، کاهش مصرف آن در صنایع نساجی و واقع شدن این کارخانه در نیمه عمر خود سبب حاشیه سود پایین آن شرکت گردیده و در این راستا هجمه رسانه ای برای دریافت خوراک ارزان (برای در سرویس ماندن این شرکت) که این چیزی جز تضییع حقوق بازنشستگان به نفع شرکت خصوصی نیست، آغاز گردیده است.
در مقوله فرساشیمی و پتروشیمی مهر از رویه نخ نمای«بیکاری شاغلین» که معمولا خودروسازها را سراپا نگه داشته استفاده شده و در صورتیکه بخواهیم بجای احساسی اندیشیدن، تفکری اقتصادی داشته باشیم حتی اگر شرکت را تعطیل و همین مبلغ را به کارکنان بدهیم به صرفه تر است زیرا که هر بنگاه اقتصادی، تامین خواسته سهامداران و تولید توام با سود منطقی را دنبال می کند. اگر شرکت پتروشیمی جم خوراک را زیر قیمت معین شده به شرکت های طرف قرارداد بفروشد حاشیه سود آن کاهش و حتی بیم ورود نهادهای نظارتی می رود و یقین بدانید همین رسانه های مدعی دلسوزی برای قشر کارگر، این بار سنگ بازنشستگان را به سینه زده و تبانی مجموعه پتروشیمی جم با شرکتی فرساشیمی را پر و بال می دهند.
دعوای حقوقی جم و مهر در چه مرحله ای است؟
پتروشیمی مهر، اتیلن را از جم دریافت و پلی اتیلن تولید می کند. آخرین قیمت اتیلن اعلامی توسط انجمن کارفرمایی ۸۲۲ دلار برای هر تن و میانگین قیمت جهانی فروش پلی اتیلن ۱۱۵۰ دلار است که با احتساب هزینه های عملیاتی، این شرکت قطعا زیان ده نخواهد شد مگر اینکه هزینه های غیر عملیاتی بالایی مانند نرخ کارگزاری بالای فروش داشته باشد.
با کاهش حاشیه سود پتروشیمی مهر، این شرکت نیز در جو ایجاد شده توسط فرسا شیمی، ادعای ضرردهی نموده و کاهش نرخ اتیلن (توسط انجمن کارفرمایی اعلام می شود) را مطالبه می کند، در صورتیکه قرارداد این شرکت با جم نه بر اساس نرخ انجمن بلکه حسب رقمی توافق شده در قرارداد فی مابین است (تنها راه کاهش قیمت اتیلن، کاهش قیمت اتان فروشی به جم است).
در قرارداد فی مابین جم و مهر تصریح شده است که پتروشیمی مهر خوراک اتیلن خود را از جم تامین و پلی اتیلن تولید شده را طبق نرخ های رسمی (جهانی) به فروش برساند و در صورت ضرردهی در این فرآیند، شرکت پتروشیمی جم با شرط بررسی و کارشناسی دفاتر و فایل های فروش مهر، اقدام به جبران این خسارت نماید. مشکل همینجاست که شرکت پتروشیمی مهر با اتخاذ رویه فروش مذکور، خود را ضررده و رقمی را بعنوان ضرر اعلام می کند که در این راستا و از آنجایی که کارکرد هر دو شرکت یکسان و به فرآیندها آشناییم، جم تاکنون به ادعا و ضرر اعلامی (بدلیل عدم اعتنای مهر به شرط بررسی دفاتر فروش توسط جم) تمکین نکرده و اعلام نموده که می بایست طبق قرارداد و بر اساس پارامترهای دخیل در فروش، ضرردهی محرز شود که تاکنون پاسخی از مهر دریافت نکرده ایم.
شائبه سومدیریت جم بواسطه عدم تمکین به خواسته دو شرکت مهر و فرساشیمی و متعاقبا پرشدن انبارها از نظر شما به عنوان متولی فروش چقدر صحت دارد؟
شرکت های پتروشیمی منطقه پارس جنوبی عموما فروش کانتینری (از طریق دریا) را ترجیح می دهند. عدم ثبات بازار چین و دورنمای اشباع شدن آن از پلی اتیلن تولیدی خودشان (بنابر پیش بینی نشریهICIS، تا سال ۲۰۲۵ مقدار ۱۲ میلیون تن به تولیدات چین اضافه و دیگر شاید نیازی به واردات نداشته باشد)، جم را به اتخاذ استراتژی تقلیل سهم بازار چین از 75 به 50 درصد در سبد فروش خود و افزایش سهم کشورهای CIS، اروپا و ترکیه از 25 به 50 درصد سوق داده است. فروش محصولات به کشورهای CIS (آسیای میانه) در یک پروسه ۲ماهه (تا تحویل) و بصورت زمینی انجام می شود ولی فروش همان محصول به چین (انتخاب بیشتر تولیدکنندگان) در مدت زمان یک ماه و با ۳۰۰ دلار کمتر از قیمت کشورهای CIS انجام می شود، پس منطق حکم می کند که این انبارها اگر پر هم بشوند با یک هزینه انبارداری مثلا ۵۰ میلیاردی، مدت زمان بیشتری برای ایجاد تنوع در فروش از طریق تنوع در گریدهای پلیمری حاصل و حاشیه سود چند برابری نسبت به هزینه انبارداری نصیب شرکت گردد. نهایتا این تحقق سود نه سوءمدیریت بلکه حسن مدیریت شرکت پتروشیمی جم است.
راجع به شائبه تعلل در تعمیر یا خرید کولدباکس واحد الفین و عدم نفع حاصله توضیحی هست که نیاز به بیانش باشد؟
در اواخرسال ۹۸ مشکل نشتی اتیلن و پروپیلن از کولدباکس بوجود آمد ولی مقادیر آن به حدی نبود که تصمیم بر تعمیر یا تعویض گرفته شود. در سال۱۴۰۰ بود که گفته شد می بایست این تجهیز تعمیر یا خرید گردد که قرارداد خرید با موعد تحویل ۷ماهه (تا قبل از اورهال) منعقد گردیده است و اصولا این موضوع ارتباطی به مدیریت مهندس قنبریان نداشته و فرآیند خرید آن در زمان آمدن ایشان به اتمام رسیده است.
دلایل ایست پروژه توسعه پلیمر کنگان(PP)چیست؟
به این پروژه درابتدای امر،زمینی در مجاورت پالایشگاه دوازدهم پارس جنوبی (فاز۲۲-۲۴) اختصاص داده شد، که بعدها شرکت POGC برای پروژه فشارافزایی پارس جنوبی مدعی آن شد و مدتی تحت منازعه، پروژه ایست خورد که نهایتا با رایزنی دکتر احمدی (نماینده جنوب استان بوشهر) این قضیه رفع و زمین مورد مناقشه به شرکت پتروشیمی جم تعلق گرفت. برای ادامه پروژه نیاز به گرفتن مصوبه است که شرکت پتروشیمی جم به جد پیگیر آن است.
در آخرین بخش این گفتگو اگر حسن ختامی دارید بفرمایید.
ابتدا به رسانه های مطالبه گر توصیه می کنم که بجای نقدهای احساسی، روی به ارائه نقدهای کارشناسی و حرفه ای آورده و در راستای تضییع حقوق سهامداران چند میلیونی این شرکت ها به نفع عده ای خاص قدم برندارند که گناهی نابخشودنیست. در پایان نیز امید دارم روزی فرا برسد که شرکت های پتروشیمی نه بر اساس تعیین قیمت های دستوری که بر مبنای مزیت های رقابتی قادر به ادامه حیات باشند.
منبع: روزنامه پیام عسلویه
