به گزارش نفت امروز به نقل از اویل‌پرایس، در حالی که بسیاری از تحلیل های اخیر اوپک پلاس بر این موضوع متمرکز شده است، که چرا امارات متحده عربی از تعهد به برنامه صادرات جدید خودداری کرده است، عوامل دیگری نیز وجود دارد که تا حد زیادی نادیده گرفته شده‌اند.
نگاه دقیق به سرمایه‌گذاری‌های اخیر امارات متحده عربی در صنایع بالادستی و پایین دستی خود یکی از این نمونه هاست. شرکت ملی نفت ابوظبی ADNOC ظرفیت تولید را افزایش داده است و خواستار ارزیابی مجدد کل مبانی اساسی تولید اوپک است که سال 2018 به تصویب رسید.
در حال حاضر ابوظبی مجاز است حدود 3.2 میلیون بشکه در روز تولید کند، اما اکنون ظرفیت تولید بیش از 3.8-4 میلیون بشکه در روز را دارد. با نگاهی به پروژه های جدید و سرمایه گذاری های برنامه ریزی شده ، تولید بیش از 4 میلیون بشکه در روز در سالهای آینده امکان پذیر است. استراتژی سرمایه گذاری تهاجمی ADNOC به این معنی است که امارات متحده عربی انگیزه های زیادی برای افزایش تولید دارد. یک سیستم سهمیه بندی صادراتی گسترده و کنترل شده OPEC نه تنها بر جریان درآمد امارات تأثیر می‌گذارد و می‌تواند برخی از سرمایه‌گذاری‌های چند میلیارد دلاری این کشور را در بلند مدت به دارایی های مستهلک تبدیل کند.
پس از سالها همکاری با عربستان سعودی در زمینه های مختلف ، از سیاست اوپک تا بحران های ژئوپلیتیک منطقه ای ، اکنون دو قدرت دچار اختلاف شدند. همکاری قبلی در مورد موضوعاتی مانند جنگ یمن و محاصره قطر به شدت ضعیف شده است.
در همین زمان ، محمد بن سلمان به شدت در حال گسترش قدرت منطقه‌ای عربستان سعودی است. چشم انداز 2030 عربستان سعودی ، طرح تنوع اقتصادی پادشاهی ، ولیعهد را وادار به هدف قرار دادن سایر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس می کند. او تلاش می کند سرمایه گذاران و شرکت های بین المللی را مجبور به راه اندازی فروشگاه های خود در عربستان و نه دبی یا دوحه کند.
این تحول در روابط بین عربستان و امارات قطعاً نقشی در درگیری های اخیر اوپک پلاس داشته است. ریاض همچنین صنعت لجستیک را هدف قرار داده است ، صنعتی که امارات متحده عربی مدتهاست بر آن تسلط دارد و خود را به عنوان قطب منطقه ای برای تدارکات و جریان کالاها و تجارت اتحادیه اروپا و آسیا تجهیز می‌کند. در چند ماه گذشته ، عربستان سعودی در این فضا به طور فزاینده ای تهاجمی شده است. در حالی که هیچ درگیری مستقیمی در این زمینه وجود نداشته است ، اما به طور کلی تصور می شود فضای کافی برای وجود دو قطب لجستیکی دریایی فرامنطقه ای در منطقه وجود ندارد.
MBZ و دبی به وضوح از تلاش های عربستان سعودی برای عضویت در این صنعت، سهمی ندارند. زمینه دیگر اختلاف بین دو ملت افزایش همکاری امارات با رژیم صهیونیستی است.
همکاری امارات و رژیم صهیونیستی در زمینه تدارکات ، فناوری ، دفاع و کشاورزی تهدیدی احتمالی برای پروژه های چشم انداز 2030 عربستان سعودی است. با آوردن فناوری و دانش رژیم صهیونیستی به ابوظبی و دبی، پروژه های امارات متحده عربی برای سرمایه گذاری بین المللی باید با ابر پروژه‌های عربستان مانند NEOM رقابت کنند.
در واکنش به این اقدامات امارات متحده ، ریاض جلوی صادرات فناوری و محصولات امارات را که به رژیم صهیونیستی مرتبط هستند ، گرفته است. به گزارش اویل پرایس، این گونه تقابل‌های اقتصادی و ژئوپلیتیکی در جهان عرب امری طبیعی است و بعید به نظر می رسد که اختلاف بزرگی بین دو ملت ایجاد شود.
شکافهای فعلی احتمالاً وقتی که یکی از دو طرف خواستار یک مهمانی در صحرا شود، برطرف خواهد شد. سود محمد بن سلمان و محمد بن زید بیش از تقابل، همکاری بیشتر است. دستیابی به موفقیت در مباحث اوپک کاملا محتمل است ، اما ابتدا باید برخی از مسایل حل و فصل شود. در نهایت ، محمد بن سلمان درک می کند که نوسازی آینده Aramco و ADNOC هر دو مهم هستند.
هر دو شرکت ملی نفت اگر درست بازی کنند سهم زیادی از بازار در سال های آینده خواهند داشت. با انعطاف پذیری و حفظ ظاهذ ، هر دو کشور می توانند در زمینه های دیگر همکاری کنند. صندوق ثروت ملی اماراتی همچنان منبع مالی قابل قبولی برای پروژه های بزرگ در عربستان سعودی هستند و پروژه‌های انتقال انرژی در امارات با همکاری و پول نقد سعودی رونق می گیرند.
با نشان دادن موقعیتی قدرتمند در رسانه های بین المللی و منطقه ای ، هر دو ولیعهد قصد دارند موقعیت های خود را ارتقا دهند. رویکرد قوی محمد بن سلمان در قبال مسائل اقتصادی منطقه ای روشن است و ناگزیر با دیگران در تعارض خواهد بود. آرمانهای محمد بن زید برای رسیدن به قدرت منطقه ای و فرامنطقه‌ای برای همه مشخص است. اوپک، محلی طبیعی برای نمود این تنش ها است.
هر دو طرف می دانند که اتحاد بلند مدت آنها در آینده مهم خواهد بود. ابوظبی با تهدید عدم پیروی، در واقع تمایل خود را برای رویارویی مستقیم با تحولات بازار نشان می دهد.
عربستان سعودی و روسیه اکنون باید درک کنند که توافق ریاض و مسکو برای جلب نظر اعضای دیگر کافی نیست. بعید است شرکت ملی نفت ابوظبی با باز کردن شیرهای خود بازار را بی ثبات کند ، اما مقاومت آنها نماد مهمی است.
به گزارش اویل پرایس اظهارات امارات برای ترک اوپک صرفاً بر اساس شایعات است نه بر اساس واقعیت‌ها. ثبات در نفت و گاز کلیدی است، ارزش ماندن در اوپک برای امارات متحده عربی بیش از استقلال است. پیچیدگی زیادی در پشت صحنه وجود دارد ، اما بعید به نظر می رسد که این اختلاف مشکل خاصی برای اوپک پلاس ایجاد کند.
