نفت امروز /ﺟﺎن ﻟﯿﻤﺒﺮت، مسئول ﭘﯿﺸﯿﻦ ‏پرونده اﯾﺮان در وزارت ﺧﺎرﺟﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ، قرارداد گازی ‏توتال با ایران را نشان دهنده کاهش تاثیر تحریم‌های ‏یکجانبه آمریکا دانست و گفت: ممکن است شاهد سروصداهایی درباره این قرارداد از سوی کاخ سفید و کنگره باشیم اما زمینه ای برای اثر گذاری نخواهند ‏داشت.

به گزارش نفت امروز به نقل از ایرنا، جان لیمبرت که اکنون استاد علوم سیاسی در آکادمی ‏نیروی دریایی آمریکاست، قرارداد گازی با توتال فرانسه را بی نهایت حائز اهمیت برای صنعت نفت ‏و گاز ایران خواند و اظهار کرد: این قرارداد ‏نشانه ای از افزایش شکاف میان آمریکا و اروپایی‌ها ‏در دوران پس از برجام است.

تاثیر محدود تحریم‌های یک سویه

دیپلمات آمریکایی درباره نگاه واشنگتن به ‏قرارداد توتال فرانسه و ایران و ناخشنودی کاخ سفید و ‏کنگره از آن اظهار کرد: ممکن است شاهد سر و صداهایی در ‏اینباره باشیم، اما زمینه‌ای برای اثرگذاری نخواهند ‏داشت. در گذشته رژیم تحریم‌ها به این دلیل تاثیر ‏گذاری داشتند که چند جانبه و دارای تضمین بین المللی ‏بود. صریح می‌گویم، تحریم‌های یک سویه ایالات ‏متحده تاثیرگذاری محدودی دارد. دلیل آن هم این است ‏که روابط اقتصادی آمریکا با ایران بسیار محدود است.‏

لیمبرت در پاسخ به این‌که آیا واقعا فکر می کند تحریم‌های کنگره علیه ایران تاثیر محدودی خواهند داشت، ‏گفت: مشکل بتوان تاثیر تحریم‌ها بر اقتصاد کشوری را ‏ارزیابی کرد. این تحریم‌ها وضع می شود تا دل برخی ‏افراد خنک شود! من شخصا هیچ علامت جدی نمی بینم ‏که نشان دهد این تحریم‌ها به‌طور مشخص تاثیر خاصی بر ‏اقتصاد ایران بگذارد. ‏

ترامپ نمی تواند برجام را پاره کند

وی درباره این که آیا قرارداد توتال با ‏ایران که تحریم‌های کنگره و کاخ سفید را به چالش می ‏کشد، می تواند به معنای گسترش شکاف میان واشنگتن ‏و اتحادیه اروپا در خصوص ایران تفسیر شود؟ پاسخ داد: این تفسیر می تواند منطقی باشد. اما نکته ‏اینجاست که اساس برجام، چندجانبه بودن آن است. ‏رئیس جمهوری ترامپ یک زمانی در تبلیغات انتخاباتی ‏می‌گفت برجام را پاره می کنم. بعد فهمید نمی تواند! و ‏حتی اگر هم آن را یکجانبه به هم بزند، فایده ای نخواهد ‏داشت. چون چهار کشور دیگر، علاوه بر ایران، پای آن ‏را امضا کرده اند.‏

سفیر اسبق آمریکا در موریتانی قرارداد گازی ایران با ‏توتال فرانسه را بسیار مهم برای صنعت نفت و گاز ‏ایران ارزیابی و تصریح کرد: ایران همیشه به دنبال ‏یک فن آوری پیشرفته برای توسعه صنعت نفت و گاز ‏خود بوده و به دلیل تحریم ها و مسائل سیاسی، ‏ناگزیر بوده است که این فن آوری را از کشورهایی ‏مانند هند، چین یا روسیه به دست آورد که گزینه نخست ‏آن نبوده است. قرارداد با توتال ایران را به آن فناوری ‏بالای مد نظرش رساند تا بتواند میدان‌های نفتی و گازی ‏خود را نوسازی کرده و توسعه دهد. این قرارداد برای ‏صنعت نفت و گاز ایران، بی نهایت حائز اهمیت است.