تحریریه نفت امروز / بنابر داده های جمع آوری شده توسط «مرکز سیاست های واکنشی»، اگرچه شرکت های نفت و گاز نزدیک به 18.3 میلیون دلار به کاندیداهای ریاست جمهوری ایالات متحده کمک کردند و 96.3 درصد آن به نفع جمهوری خواهان بود، اما هیلاری کلینتون با دریافت 550 هزار و 971 دلار، از ترامپ با 153 هزار و 974 دلاری که به دست آورده، پیشی گرفته است.
مسئله قابل توجه این است که دیگر کاندیداهای جمهوری خواه که از دور رقابت حذف شدند، کمک بیشتری نسبت به دو رقیب باقی مانده دریافت کردند. جب بوش 9.7 میلیون دلار، ریک پری 1.6 میلیون دلار، و جان کسیچ هم 1.6 میلیون دلار کمک از طرف غول های نفت و گاز دریافت کردند.
اگرچه ممکن است این که شرکت های نفت و گاز کمک کننده به کلینتون حتی در میان 20 صنعت اول کمک کننده به او نیستند، عجیب نباشد، اما کمک اندک آنها به ترامپ گویای آن است که معتقدند آمریکا با ریاست جمهوری او نمی تواند استقلال انرژی خود را تکمیل کند.
طرح پیشنهادی ترامپ برای دیوارکشی در مرز با مکزیک به مذاق شرکت های نفتی آمریکایی خوش نیامده است، چرا که با آزادسازی بازار انرژی این کشور در سال 2014، مکزیک به مقصدی جذاب برای سرمایه های آمریکایی تبدیل شده است.
جری تیلور، رئیس اندیشکده لیبرتارین «مرکز نیسکنن» می گوید با توجه به دفاع همه جانبه ترامپ از تولید نفت و گاز داخلی، ممکن است فکر کنید که مدیران شرکت های نفت و گاز بیش از این از کمپین او حمایت خواهند کرد. با این وجود، بی میلی این شرکت ها به این دلیل است که ترامپ را برای اداره کشور نامناسب می دانند و خصومت او نسبت به تجارت آزاد نفت، می تواند به منافع این شرکت ها در بازار های جهانی ضربه بزند.
از سوی دیگر، کلینتون که به شدت منتقد حمایت از «شکست هیدورلیکی» در خارج است، نسبت به پروژه های داخلی محتاط تر بوده است.
بنابراین، غول های نفتی از کمک به ترامپ اجتناب کرده و کمی بیشتر به کلینتون کمک کرده اند و هنوز در مورد این که کاندیدای دموکرات ها در صورت پیروزی چگونه با استخراج شیل در داخل، یارانه انرژی های تجدیدپذیر، یا مجوز اکتشافات جدید برخورد خواهد کرد، نامطمئن هستند. این شرکت ها احتمالا با هر کدام از این کاندیداها ضرر خواهند کرد، و تنها درجه آن تفاوت دارد.
هرکسی که رییس جمهور آینده ایالات متحده باشد، هدفی برای گروهی از شرکت های مستقل اکتشاف و استخراج خواهد بود که قصد دارند سال آینده از رییس جمهور بخواهند واردات نفت را قطع کند.
تام کمبریج، رئیس «ابتکار عمل درخواست محدودیت واردات» می گوید که قیمت پایین نفت و تولید تاثر برانگیز نفت شیل، دلایل این خواسته هستند.
او می گوید با جریان نفت ارزان قیمت اوپک به آمریکای شمالی، بسیاری از شرکت های کوچک ورشکست شده اند. نفت شیل افق های تازه ای را به روی آمریکا باز کرده است و کمبریج از طرح پیشنهادی بازگرداندن برنامه محدودیت واردات نفت آمریکا به میزان 10 تا 12 درصد مصرف که سال 1959 توسط دوایت آیزنهاور اجرا شد و مدت 14 سال دوام داشت، حمایت می کند.
بنابر آمار اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، 24 درصد مواد نفتی مصرف این کشور در سال 2015، وارداتی بوده است. اگرچه این میزان از سال 1970 کمترین میزان است، اما همچنان برای این صنعت بسیار زیاد است.
