نفت امروز /این روزها دعوا میان مخالفان و موافقان حضور زنگنه در راس وزارت نفت بالا گرفته است. برخیها معتقدند زنگنه دیگر کارایی گذشته را ندارد و باید با این میز ریاست خداحافظی کند و برخی دیگر بر ضرورت حضور وی و توانمندی وی اصرار دارند. اما دراین بین یک چیز کاملا نادیده گرفته شده است.
در شرایط فعلی نبود زنگنه به معنای جایگزینی فردی توانمند آنهم در شرایط تحریم‌های فشرده نفتی دراین روزهاست. اما یک سوال همچنان باقی است. چه کسی به غیر از زنگنه در چنین شرایط حساسی حاضر به پذیرفتن چنین سمتی است و اساسا آیا مدیری توانمند حاضر به نشستن بر این صندلی است؟
مساله ای که اکثر منتقدان حضور زنگنه به آن توجه ندارند . جنگ اقتصادی است که این روزها ایران را با مشکلات فراوانی مواجه کرده است. اما سرلشکر این جنگ قطعا وزیرنفت کشور است که باید هر چه در چنته دارد بیرون بریزد تا یک بشکه نفت بیشتری بفروشد.
اینکه زنگنه توانائی گذشته را ندارد بر هیچ کس پوشیده نیست. اما قطعا تغییر عجولانه این وزیر مصداق رفتن بد و آمدن بدتر است. چراکه این روزها منافع ملی همدلی و همکاری برای فروش نفت را بیش از هر چیز دیگری نیاز دارد. اما گوئی دست‌هایی پنهان به دنبال ایجاد حاشیه هایی هستند که مدیران نفت را از تمرکز بر اصلی ترین وظیفه این روزهایشان دور کند.
اگرچه استدلال‌ها و دلایل طرح شده در نامه ۷۲ تن از نمایندگان مجلس و گلایه از عدم مدیریت مناسب زنگنه به واقعیت بسیار نزدیک بود اما به هرحال در شرایط فعلی به نظر می‌رسد بهترین روش یاری رساندن مجلس نشینان و تلاش برای کمک افراد نخبه به شرایط این روزهای نفت است. هر چند که قابل قبول است که برخی از کارشناسان نسبت به عدم توجه زنگنه به نظرات کارشناسی ابراز نگرانی می‌کنند اما باید راهی یافت برای بهبود وضعیت فعلی چراکه تغییر وزیر آنهم در شرایط کنونی قطعا آنچیزی خواهد بود که دشمن به دنبال آن است. چراکه نباید فراموش کرد هر وزیر دیگری تا بر صندلی وزارت بنشیند و اوضاع را به دست بگیرد حداقل ۶ تا ۹ ماه زمان لازم دارد که این خود در چنین شرایطی که نباید یک روز را نیز در فروش نفت از دست داد فاجعه ای بزرگ تلقی می‌گردد. بنابراین به نظرمی‌رسد بهارستانی‌ها و منتقدان باید به فکر ارائه راهکارهایی برای بدل شدن زنگنه به گوش شنوائی برای اظهارات کارشناسی و دلسوزانه باشد.
منبع:اختصاصی
